Χαίρετε για ακόμη μία φορά!
Στο σημερινό topic, με αφορμή την ήττα του Dan Hardy στο UFC Fight Night 24, θα σας μιλήσω για κάτι που έχω παρατηρήσει όσον αφορά τα σερί νικών-ηττών από fighters που αφού έχουν φτάσει στην πηγή (=title) (είτε έχοντας πιεί νερό είτε όχι), όταν γευτούν μία ήττα που έχει σχέση με κάποιον τίτλο, τα πράγματα δεν πήγανε τόσο καλά για τους ίδιους...
Θα αναφέρω οπότε αυτές τις περιπτώσεις των αθλητών, οι περισσότεροι των οποίων μετά την ήττα τους σε title match, δεν κατάφεραν να επανέλθουν στον καλό τους παλιό ευατό και έπειτα θα σας ενημερώσω και δύο αστεία M.M.A. γεγονότα που συνέβησαν!
- BJ PENN
- Thiago Alves
Το bulldog, από το φθινόπωρο του 2006 και για 2 χρόνια διαλύει όποιον συναντά μπροστά του (7 σερί νίκες με 5 ΤΚΟ/ΚΟ) και ο Dana White του δίνει το shot για τον τίτλο του George "Rush" Saint-Pierre στο supercard του UFC 100 τον Ιούλιο του 2009. Έκτοτε μετράει 1 νίκη σε 3 αγώνες...
- Matt Serra
- Nick Thompson
Ο Nick Thomson, από τις αρχές του 2006 ως και το καλοκαίρι του 2008, μετρούσε 12 νίκες στη σειρά, εκ των οποίων η μία ήταν απέναντι στον No.5 lightweight σήμερα, Eddie Alvarez. Έτσι του δόθηκε η ευκαιρία να γίνει ο 1ος Elite-XC Welterweight Champion απέναντι στο μεγάλο Jake Shields. Έκτοτε μετράει 2 νίκες σε 6 άγωνες...
- Wanderlei Silva
- Kazushi Sakuraba
- Joe Stevenson
To Ultimate Fighter 2 (welterweight & heavyweights) ήταν ένα από τα TUF των οποίων οι νικητές του σχετίστηκαν στο μέλλον με κάποιον UFC τίτλο. Ο νικητής του Heavyweight Bracket, Rashad Evans κατέκτησε τον UFC Light Heavyweight τίτλο. Στο νικητή του Welterweight Bracket τώρα, Joe "Daddy" Stevenson που μπήκε στο σπίτι με ένα σερί 23-6 (μοιάζοντας και το μεγάλο φαβορί), έπειτα και από ένα σερί 5-1 στο UFC, δόθηκε ένα title απέναντι στο BJ Penn για τον UFC Lightweight τίτλο στο UFC 80. Έκτοτε μετράει ένα σερί 3-6, το οποίο τον οδήγησε και στο release του από το UFC.
- Matt Hughes
Ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους του UFC, αλλά και του M.M.A. γενικότερα, ο Αμερικανός Matt Hughes είχε δύο πάρα πολύ UFC Welterweight Championship reigns, τα οποία και τον καθιέρωσαν ως έναν από τους σημαντικότερους Welterweight fighters όλων των εποχών. Το πρώτο του title shot του δόθηκε το 2001 στο UFC 34 έπειτα από ένα εκπληκτικό σερί 29-3. Τότε κέρδισε τον πρώτο τίτλο και τον υπερασπίστηκε 5 φορές ώσπου να τον χάσει από τον BJ Penn στο UFC 46 το 2004. Αυτό όμως δεν τον πήρε από κάτω, δείχνει την καρδιά πρωταθλητή που έχει και τον ξανακερδίζει στο UFC 50 απέναντι από το μεγάλο George Saint-Pierre. Τον υπερασπίζεται άλλες 2 φορές και έρχεται ο G.S.P. πίσω, στο UFC 65 το 2006, για να αποκτήσει και αυτός τον πρώτο UFC τίτλο του. Έκτοτε ο Matt Hughes έχει ένα σερί 4-4...
- Jens Pulver
Μια μοναδική περίπτωση αθλητή, στον οποίον έχει συμβεί κάτι πολύ σπάνιο. Πάσχει από ετεροχρωμία. Μια ασθένεια (η οποία είναι κατά τα άλλα ακίνδυνη) που σε κάνει να έχεις διαφορετικό χρώμα ματιών! Έτσι ο Jens "Little Evil" Pulver έχει ένα μάτι γαλάζιο και ένα καφέ. Όσο αφορά το M.M.A. τώρα, o Pulver είναι ένας πρώην UFC Lightweight Champion και προπονητής του TUF 5. Μετά τη δεύτερη φυγή του από το UFC το 2007, πήγε στο W.E.C. όπου έκανε την πρώτη του νίκη εκεί στο WEC 31 στο ντεμπούτο του όχι μόνο στο WEC, αλλά και στην Featherweight κατηγορία. Έτσι, λόγω και της τεράστιας ιστορίας του, του δόθηκε ένα title-shot απέναντι στον Urijah Faber. Από τότε δεν ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος με τον φοβερό fighter που είδαμε στο παρελθόν, έχοντας ένα σερί 2-6...
- Diego Sanchez
Όπως και στο TUF 2, έτσι και οι νικητές του TUF 1, έχουν σχετιστεί με UFC titles. Ο νικητής του Light Heavyweight Bracket, Forrest Griffin, έγινε UFC Light Heavyweight Champion, ενώ και ο νικητής του Middleweight Bracket, έφτασε πολύ κοντά. Μια παρόμοια περίπτωση με αυτήν του Joe Stevenson, που ας ελπίσουμε δε θα έχει την ίδια τύχη στο μέλλον του στο UFC, o Diego, πρώην "The Nightmare" και νυν "The Dream", Sanchez μπήκε στο σπίτι με ένα σερί 11-0 και αποτελούσε μαζί με τον Kenny Florian τα φαβορί και κέρδισε τον δεύτερο αποκτώντας το συμβόλαιο με το UFC. Ακολούθησε ένα σερί 10-2 στο UFC και του δόθηκε ένα title-shot απέναντι στον BJ Penn για το UFC Lightweight Championship στο UFC 107. Έκτοτε έχει ένα σερί 2-2 με μια εκ των 2 νικών του (απέναντι στον Martin Kampmann) να είναι πολύ αμφιλεγόμενη...
- Dan Hardy
Η αφορμή για το σημερινό μου topic! Ένας συναρπαστικός fighter, ο Dan "The Outlaw" Hardy, είναι ο πρώτος Άγγλος στον οποίον δόθηκε ένα title-shot στο UFC. Κατά τη γνώμη μου, ο fighter που θα έπρεπε να είναι στη θέση του Michael Bisping ως το face του UFC στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο Hardy έπειτα από ένα καλό σερί 4-0 στο UFC και 23-6 γενικότερα, πήρε το title-shot που επιθυμούσε απέναντι στον George Saint-Pierre στο UFC 111 για τον UFC Welterweight τίτλο. Από τότε μετράει όμως ένα σερί 0-3...
- Tim Sylvia
Ο Tim Sylvia ήταν από αυτούς που βοηθήσανε το UFC να γίνει αυτό που είναι σήμερα. Δύο φορές UFC Heavyweight Champion. Πήρε το πρώτο του title-shot το 2003 στο UFC 41 απέναντι στον Ricco Rodriguez όπου και απέκτησε τον πρώτο του τίτλο και το δεύτερο το 2006 απέναντι στον Andrei Arlovski στο UFC 59 όπου κατέκτησε για δεύτερη φορά τον UFC Heavyweight τίτλο και τον υπερασπίστηκε επιτυχώς 2 φορές ως το UFC 68 μετά από ένα χρόνο, απέναντι στον Randy Couture. Έκτοτε έχει ένα σερί 5-5...
- Gabriel Gonzaga
Ο Βραζιλιάνος έκανε το ντεμπούτο του στο UFC το 2005 μετά από ένα σερί 4-1 σε μικρότερες οργανώσεις. Στο UFC κατεδάφισε όποιον συνάντησε (3 TKO/KO και ένα SUB), ένας εκ των οποίων ήταν ο θρύλος Mirko "CroCop" Filipovic, τον οποίον έβγαλε Knock-Out με ένα φοβερό αριστερό high-kick, εκτείνοντας το record του σε 8-1. Αποτέλεσμα ήταν, να του δοθεί δικαίως ένα title-shot απέναντι στον Randy Couture το 2007 στο UFC 74 για το UFC Heavyweight Championship. 'Εκτοτε όμως, αυτός ο πολλά υποσχόμενος fighter μετράει ένα σερί 3-5, που τον οδήγησε και στο release του...
- Mark Coleman
Ένας ακόμα επίσης από τους πρωτεργάτες και θρύλους του M.M.A., ο Mark Coleman, το 1997 απέκτησε το πρώτο του title-shot για το πρώτο UFC Heavyweight Championship (έχοντας κερδίσει τα UFC 10 και 11 Heavyweight Tournaments και έχοντας ένα 5-0 record) απέναντι σε έναν άλλον επίσης θρύλο, τον Dan Severn στο UFC 12, όπου και έγινε ο πρώτος UFC Heavyweight Champion. Από τότε όμως είχε ένα 0-4 σερί. Παρόλα αυτά, ήταν από αυτούς που δεν πτοήθηκαν από τέτοια αρνητικά σερί, και συνέχισε την καριέρα του έχοντας αρκετά καλή παρουσία στο Pride κερδίζοντας και το Pride 2000 FC Openweight Grand Prix, χωρίς όμως να γίνει ξανά κάπου πρωταθλητής.
- Lyoto Machida
Ένας από τους πολύ μοναδικούς από στυλιστικής απόψεως fighters. Ο Βραζιλιάνος Lyoto "The Dragon" Machida, είναι από τους λίγο που έχουν το Karate ως πρωταρχική τους τέχνη στο M.M.A.. Που τον οδήγησε αυτό; Σε ένα σερί 14-0 και σε ένα title-shot απέναντι στον Rashad Evans για τον UFC Light Heavyweight Championship το 2009 στο UFC 98. Μετά από ένα θεαματικό Knock-Out με γροθιά, ο Rashad Evans πέφτει στο έδαφος και ο Lyoto γίνεται ο νέος UFC Light Heavyweight Champion. Το πρώτο του title-defence θα είναι απέναντι στον Mauricio "Shogun" Rua στο UFC 104. Έπειτα από 5 γύρους ο Machida κερδίζει με ένα πολύ αμφισβητήσιμο για πολλούς decision και ο Dana White ανακοινώνει ότι θα υπάρξει re-match. Έτσι οι δυο τους ξανασυναντιώνται ξανά το 2010 στο UFC 113. Από τότε ο "Δράκος" μετράει ένα σερί 0-2...
- Forrest Griffin
Ώρες ώρες είμαι σε δίλημμα... Ποιος είναι ο αγαπημένος μου fighter; O George Saint-Pierre ή ο Forrest Griffin; Κάποιες φορές λέω ο πρώτος, κάποιες ο δεύτερος... Συνήθως η πλάστιγγα γέρνει υπέρ του Forrest. Είναι ο άνθρωπος που έκανε το Μ.M.A. mainstream. Ένας από τους λόγους που βλέπουμε M.M.A. ακόμα και στην ελληνική τηλεόραση. Ο Original Ultimate Fighter Winner, συμμετείχε στο πρώτο TUF, κέρδισε με το ήθος του, τη δουλειά του, τον χαρακτήρα του, όχι μόνο την συμπάθεια όλων των M.M.A. fans, αλλά και το TUF 1 σε έναν αγώνα που έχει μείνει στην ιστορία και αποτελεί κατά πολλούς τον πιο σημαντικό, αλλά συνάμα και πιο συναρπαστικό fight όλων των ετών. Είναι ο άνθρωπος που απέδειξε ότι και τα fights που τελειώνουν με decision μπορεί να είναι συναρπαστικά. Με ένα σερί 6-2 στο UFC και με την συμμετοχή του ως coach πλέον στο TUF 7 απέκτησε ένα title-shot για το UFC Light Heavyweight Championship απέναντι στον Quinton "Rampage" Jackson στο UFC 86, το 2008, όπου και κατέκτησε τον τίτλο. Από τότε έχει ένα σερί 2-2...
- Vitor Belfort
Άλλος ένα μεγάλος θρύλος από τη Βραζιλία. Ο Vitor Belfort αποτέλεσε στα νιάτα του ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του UFC, έπειτα του Pride και ξανά πάλι του UFC. Με ένα σερί 11-3 έφτασε στο UFC 46 να διεκδικεί το UFC Light Heavyweight Championship απέναντι στον Randy Couture και να γίνεται ο πρωταθλητής! Από τότε όμως, ώσπου να ξαναποκτήσει ένα καλό σερί νικών (που τελικά τον οδήγησε και στο title-shot απέναντι στον Anderson Silva στο UFC 126), είχε ένα σερί 2-5...
- Chuck Liddell
Για το τέλος άφησα 3 μεγάλους fighters - θρύλους, που αποτελούν αντιπροσωπευτικά παραδείγματα της περίπτωσης των fighters που όταν ηττήθηκαν σε ένα title match, δεν κατάφεραν να σταθούν ξανά στα πόδια τους και να φτάσουν ξανά στο επίπεδο που ήταν πριν. Ο πρώτος από αυτούς είναι ο Chuck "The Iceman" Liddell. Ίσως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά πρόσωπα στην ιστορία του M.M.A.. Ένας από αυτούς που χτίσανε αυτό το άθλημα από το έδαφος. Ο Liddell, έχοντας 23 από τα 29 του fights στο UFC, πήρε το ένα και μοναδικό του title-shot στο UFC 52 απέναντι στον Randy Couture μετά από ένα σερί του 15-3 με 6 μόνο decisions! Εκμεταλεύτηκε εις το έπακρον την ευκαιρία που του δόθηκε, κατέκτησε τον τίτλο (με ΚΟ) και τον υπερασπίστηκε και 4 φορές (με 4 ΤΚΟ/ΚΟ). Στην 5η του υπεράσπιση του τίτλου του, απέναντί του είχε τον Quinton Jackson στο UFC 71, το 2007. Από τότε, ο Chuck Liddell μέτρησε ένα σερί 1-5, το οποίο τον οδήγησε και στο retirement του...
- Tito Ortiz
Ένας ακόμα fighter που βοήθησε να χτιστεί το M.M.A. και ειδικά το UFC, με 24 από τα 25 του fights να λαμβάνουν χώρα στο UFC. Ο Tito "The Huntingon Beach Bad Boy" Ortiz, πήρε το πρώτο από τα 3 title-shots του το 1999 στο UFC 22 απέναντι στον Frank Shamrock, όπου και γνώρισε την ήττα. Η δεύτερή του ευκαιρία ήταν στο UFC 25 το 2000, έναν αγώνα μόλις μετά, απέναντι στον Wanderlei Silva, τον οποίον νίκησε και έγινε UFC Light Heavyweight Champion! Το πρώτο του reign ήταν εντυπωσιακό! 5 επιτυχημένες υπερασπίσεις του τίτλου με ένα μόνο decision. Έπειτα έκανε το πρώτο κακό σερί του, ένα 0-2. Επανήλθε όμως αργότερα, και με 5 εμφατικές στη σειρά νίκες πήρε και το 3ο και το τελευταίο του title-shot στο UFC 66 το 2006, απέναντι στον Chuck Liddell. Έκτοτε μετράει 0 νίκες σε 6 fights...
- Ken Shamrock
Το τελευταίο παράδειγμα τέτοιας περίπτωσης fighter, αποτελεί ο Ken Shamrock, ο οποίος στα καλά του στην αρχή της καριέρας του, αποτέλεσε έναν από τους πιο τρομακτικούς fighters όλων των εποχών. Κυρίως με απίστευτα submissions (ειδικά στα πόδια) αποτελούσε το φαβορί σε κάθε fight του κερδίζοντας 2 φορές και τον UFC Superfight τίτλο με αρκετές μάλιστα υπερσπίσεις. Με ένα σερί 25-8-2 πήρε το πρώτο και μοναδικό του title-shot για το UFC Light Heavyweight Championship στο UFC 40 το 2002 απέναντι σε ένα μεγάλο του rival, τον Tito Ortiz. Έκτοτε ένα σερί 3-8...
Δεν λέω ότι σημαίνει κάτι το παραπάνω άρθρο, αλλά σίγουρα δείχνει τη μεγάλη πίεση που έχει ο M.M.A. Champion ενός μεγάλου promotion, αλλά και ταυτόχρονα το μεγάλο κίντρο που έχουν οι fighters για να γίνουν πρωταθλητές και το οποίο πολλές φορές χάνουν αφού έχουν καταφέρει τον σκοπό τους...
Κλείνοντας θα σας αναφέρω 2 γεγονότα που συνέβησαν στο κοντινό παρελθόν στο UFC και έχουν αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον...
Το πρώτο είναι, το συμβάν πριν το UFC 128. Ο Jon "Bones" Jones 2 ώρες πριν αρχίσει το UFC 128, πήγε για διαλογισμό σε ένα πάρκο κοντά στο γήπεδο. Εκεί, άκουσε ένα άτομο να φωνάζει "Βοήθεια! Με ληστέψανε!" και είδε τον κλέφτη να τρέχει. Τον ακολούθησε, τον έριξε κάτω, τον ακινητοποίησε, περίμενε να έρθει η αστυνομία για να τον συλλάβει και πήγε μετά από λίγες ώρες για ισοπεδώσει τον θρύλο που ακούει στο όνομα Mauricio "Shogun" Rua, ώστε να γίνει ο νεαρότερος UFC Champion.
Το δεύτερο, έλαβε μέρος στο UFC Live On Versus 3: Sanchez Vs Kampmann, όπου ένα από τα fights της βραδιάς ήταν το re-match μεταξύ Brian Bowles και Damacio Page. Οι δυο τους είχανε συναντηθεί για πρώτη φορά το 2008 στο WEC 35, όπου το αποτέλεσμα ήταν το εξής: "Νίκη του Brian Bowles με Guillotine Choke (Submission Of The Night) στο 3:30 του πρώτου γύρου.". Το αποτέλεσμα του δεύτερου fight μεταξύ των δυο τους ήταν το εξής: "Νίκη του Brian Bowles με Guillotine Choke (Submission Of The Night) στο 3:30 του πρώτου γύρου.". Απίστευτο κι όμως αληθινό...!!! Ο Joe Rogan περιέγραψε το γεγονός ως εξής: "Ένας κομήτης που εμφανίζεται κάθε 1000 χρόνια...".
Αυτά από μένα... Ως την επόμενη φορά... "Never leave it to the judges."
--> G.S.P. <--
____________________________________
Εξαιρετικο post! Εκτος απο την "καταρα" των champions που και μενα μου εχει κανει εντυπωση ειναι πολυ διαφωτιστικο γιατι δινει στοιχεια για μεγαλους fighters και την πορεια τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ : Ελπιζω να μην γινει release στον Dan Hardy γιατι το αθλημα κατα την γνωμη μου τον χρειαζεται και ας εχει 3 ηττες.
The Pest...\m/